سیستم اعلام حریق متعارف

سیستم اعلام حریق متعارف

سیستم اعلام حریق متعارف: راهنمای جامع و کامل

سیستم‌های اعلام حریق از اجزای ضروری در تأمین ایمنی ساختمان‌ها به شمار می‌آیند. این سیستم‌ها با شناسایی سریع دود، حرارت یا شعله، ساکنان و نیروهای امدادی را از وقوع حریق مطلع می‌کنند. سیستم اعلام حریق متعارف یکی از رایج‌ترین انواع این سیستم‌هاست که در بسیاری از ساختمان‌های مسکونی، اداری، تجاری و صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مقاله، به‌صورت جامع به بررسی سیستم اعلام حریق متعارف، نحوه عملکرد، اجزا، مزایا و معایب، کاربردها، تفاوت‌های آن با سیستم آدرس‌پذیر و استانداردهای مربوطه خواهیم پرداخت.

نحوه عملکرد :

سیستم اعلام حریق متعارف بر اساس تقسیم ساختمان به نواحی (زون‌ها) عمل می‌کند. هر زون شامل تعدادی دتکتور (آشکارساز) و شستی اعلام حریق است. هنگام وقوع حریق در یک زون، کنترل پنل سیستم فقط زون مربوطه را نشان می‌دهد و محل دقیق آتش‌سوزی مشخص نمی‌شود. فرآیند عملکرد این سیستم به‌صورت زیر است:

  1. تشخیص حریق: دتکتورها یا شستی‌های اعلام حریق، وقوع آتش را شناسایی می‌کنند.
  2. ارسال سیگنال به کنترل پنل: دتکتورها سیگنال هشدار را به پنل مرکزی ارسال می‌کنند.
  3. فعال‌سازی هشدارها: آژیرها و فلاشرها برای آگاه‌سازی ساکنان فعال می‌شوند.
  4. اعلام وضعیت به تیم‌های امدادی: نگهبان یا مدیر ساختمان پس از بررسی زون اعلام‌شده، آتش‌نشانی را مطلع می‌کند.

اجزای سیستم اعلام حریق متعارف:سیستم اعلام حریق متعارف

سیستم اعلام حریق متعارف از اجزای مختلفی تشکیل شده است که هر کدام نقش مهمی در عملکرد آن دارند:

  1. کنترل پنل مرکزی: وظیفه دریافت اطلاعات از دتکتورها و شستی‌ها و فعال‌سازی هشدارها را بر عهده دارد.
  2. دتکتور دود: برای تشخیص دود ناشی از آتش‌سوزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  3. دتکتور حرارت: تغییرات دمایی غیرعادی را تشخیص می‌دهد.
  4. دتکتور ترکیبی: ترکیبی از دتکتور دود و حرارت برای تشخیص دقیق‌تر حریق است.
  5. شستی اعلام حریق: به افراد اجازه می‌دهد که در صورت مشاهده حریق، هشدار را به‌صورت دستی فعال کنند.
  6. آژیر و فلاشر: هشدارهای صوتی و نوری را برای آگاه‌سازی ساکنان فعال می‌کند.
  7. باتری پشتیبان: در صورت قطع برق، سیستم را تغذیه می‌کند تا همچنان فعال بماند.
  8. کابل‌ها و اتصالات: ارتباط بین اجزا را برقرار می‌کنند و به‌صورت زون‌بندی شده سیم‌کشی می‌شوند.

مزایا و معایب سیستم اعلام حریق متعارف:

مزایا:

  • قیمت مناسب: هزینه نصب و نگهداری این سیستم نسبت به سیستم‌های آدرس‌پذیر کمتر است.
  • سادگی نصب و راه‌اندازی: نیازی به برنامه‌ریزی پیچیده ندارد و به‌راحتی قابل اجراست.
  • قابل‌اعتماد بودن: ساختار ساده این سیستم احتمال خطاهای نرم‌افزاری را کاهش می‌دهد.

معایب:

  • عدم تعیین موقعیت دقیق حریق: فقط زون دچار حریق را مشخص می‌کند، اما موقعیت دقیق را نشان نمی‌دهد.
  • سیم‌کشی زیاد: برای هر زون نیاز به سیم‌کشی مجزا دارد که می‌تواند در ساختمان‌های بزرگ چالش‌برانگیز باشد.
  • امکان افزایش خطاها در سیستم‌های بزرگ: به دلیل افزایش تعداد دتکتورها و شستی‌ها، احتمال بروز هشدارهای کاذب بیشتر می‌شود.

کاربردهای سیستم اعلام حریق متعارف:

این سیستم برای مکان‌هایی که نیاز به اعلام موقعیت دقیق آتش ندارند، گزینه‌ای ایده‌آل محسوب می‌شود. برخی از کاربردهای رایج آن شامل:

  • ساختمان‌های مسکونی کوچک و متوسط
  • مراکز اداری و تجاری کوچک
  • مدارس و مراکز آموزشی
  • انبارهای کوچک و متوسط
  • پارکینگ‌ها و گاراژها

مقایسه سیستم اعلام حریق متعارف با سیستم آدرس‌پذیر:

سیستم‌های اعلام حریق به دو دسته اصلی متعارف و آدرس‌پذیر تقسیم می‌شوند. مقایسه این دو سیستم در جدول زیر ارائه شده است:

ویژگی سیستم متعارف سیستم آدرس‌پذیر
هزینه کم بالا
دقت در تشخیص موقعیت حریق پایین (زون را مشخص می‌کند) بالا (دتکتور دقیق را مشخص می‌کند)
سیم‌کشی زیاد کمتر (شبکه‌ای)
مناسب برای ساختمان‌های کوچک و متوسط بزرگ و پیچیده

برای اطمینان از عملکرد صحیح سیستم‌های اعلام حریق، رعایت استانداردهای ملی و بین‌المللی ضروری است. برخی از مهم‌ترین استانداردهای مربوط به این سیستم عبارت‌اند از:

  • استاندارد NFPA 72: استاندارد بین‌المللی اعلام حریق که نحوه طراحی، نصب و نگهداری سیستم‌های اعلام حریق را مشخص می‌کند.
  • استاندارد BS 5839: استاندارد بریتانیا برای طراحی و اجرای سیستم‌های اعلام حریق.
  • استاندارد ملی ایران: مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها برای اجرای سیستم‌های اعلام حریق در ساختمان‌های مختلف.

سیستم اعلام حریق متعارف یک راهکار ساده، مقرون‌به‌صرفه و قابل‌اعتماد برای شناسایی و هشدار حریق در ساختمان‌های کوچک و متوسط محسوب می‌شود. با این حال، در ساختمان‌های بزرگ‌تر که نیاز به تشخیص موقعیت دقیق حریق دارند، سیستم‌های آدرس‌پذیر گزینه بهتری خواهند بود. رعایت استانداردهای مرتبط و بررسی نیازهای خاص هر ساختمان می‌تواند به انتخاب صحیح سیستم اعلام حریق کمک کند.

 

نظر بدهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *